Aankomst, Pella en de trouwerij

Woensdag 9 juli.

Om half drie loopt de wekker af en om half vier is Johan er om ons naar Schiphol te brengen in een grote Volvo. We moeten nog even wachten voor we kunnen inchecken bij Brits-Honduras Airways. We vertrekken om kwart over zeven en landen al weer om half acht op Londen Heathrow , vanwege het uur tijdverschil. Eerst naar een andere terminal met de bus en dan door de security. We waren gewaarschuwd dat de controle streng zou zijn. Alle elektronische apparatuur zou moeten worden aangezet maar daar is hier nog geen sprake van. Wel wordt Trudy's handbagage er uit gepikt, vanwege de neusspray. Ze vonden de haaknaald overigens niet. Ook die van mij wordt er uitgepikt en deze hoeft alleen van de buitenkant even te worden afgestoft. Daarna gaat de stofkam door een machine en mag ik ook weer verder. Harmannus dacht er zo af te komen maar even later wordt hij er uit gepikt en gaan ze bij zijn rugzak langs. Even langs de transferdesk om de bagage in te checken, anders gaat het niet mee. Vreemd want we hoeven de bagage niet zelf mee te nemen.
We hebben een voorspoedige vlucht van 8 uur en een kwartier naar Chicago. Een lange zit, maar we hebben allemaal een lege stoel naast ons. We vliegen met Virgin Airways. We worden goed verzorgd.
Op vliegveld Chicago aangekomen gaat alles eigenlijk heel snel. Voor we er erg in hebben zijn we door de (vriendelijke) douane en hebben onze koffers.
Nu gaan we nog met de onbemande sneltram naar het spoorwegstation en rijzen via het stadscentrum met twee treinen naar het andere vliegveld (Midway) van Chicago. Daar halen we de auto op, zodat we hem daar ook weer terug kunnen brengen, omdat we vandaaruit naar Denver vliegen.
Na een twee uur durende rit komen we op het vliegveld aan en halen daar onze huurauto op. We worden door een niet al te vriendelijke vrouw geholpen die geweldig haar best doet om ons nog wat extra dingen aan te smeren. We mogen vervolgens uit 6 klaarstaande auto's een uit kiezen en gaan voor een Chevrolet.

Als we het hotel in de navigatie willen zetten kunnen we het adres niet vinden in de TomTom, uiteindelijk lukt het via de postcode. We gaan op pad. We gaan de Tolweg op en dan blijkt dat we alleen met munten kunnen betalen bij de eerste tolpoort. Dat komt me bekend voor van het terugbrengen van de auto, vier jaar geleden. Toen hebben we het geld wat ik nog had er in gegooid, waarbij de helft naast de basket viel en toen snel doorgereden. Daarna word je toch wel wat zenuwachtig, maar nooit meer iets gehoord.
Nu was ik voorbereid. Ik had alle losse munten opgezocht en in een zakje in mijn rugzak gestopt. Die rugzak lag nu achterin de auto. Dus alarmlichten aan en achterklep open. Ik had het zakje net gevonden toen er naast me een grote auto aan kwam rijden en de chauffeur me wenkte en riep, terwijl hij zijn hand al uit stak. Do you need 60 cents ? Ik durfde zo'n geweldig gebaar niet te wijzigen en nam het aan, gooide met een gul gebaar de centen in de basket (Echt een soort basketbalnet) en we konden onze reis vervolgen. De volgende tolstations konden we aan een lokkertje betalen, ook eventueel met papiergeld.
Na zo'n 110 mile kwamen we bij het hotel aan waar we zouden overnachten. Tot onze verbazing was het hotel niet gereserveerd. Foutje van booking.com. Maar wat vervelender was, was dat het hotel ook helemaal vol was. De hoteleigenaar loste het goed op door even met de hoteleigenaar van het hotel bij de volgende afslag te bellen. Daar konden we terecht. Daar naar toegetreden en even het verslag bijgewerkt. Iets na tienen gaan we op bed. Het is dan in Nederland inmiddels vijf uur in de morgen. We zijn dus al 26 uur op.

Donderdag 10 juli.
Na een lekkere nacht slaap om half acht opgestaan, lekker gegeten en tegen half tien weer op weg. Nadat we de snelweg op zijn gegaan, moesten we nog een keer een afslag nemen, die we dan ook bijna misten. 165 mile op dezelfde weg en daarna nog 6,5 mile om bij het huis van Kyle en Amanda te komen. Als we aankomen komt Amanda het huis al uit en worden we hartelijk verwelkomd. Amanda heeft erg naar onze komst uitgekeken. Het is een goed weerzien na 4 jaar. Amanda is 11 maanden geleden getrouwd. 

Nadat we de spullen binnen gebracht hebben en het huis bekeken, gaan we naar Pella, waar we eerst gaan lunchen. We ontmoeten daar de moeder van Amanda en Kyle, haar man. Na de lunch, kijken we rond in Pella. Pella is een stadje, dat is gebouwd in Nederlandse architectuur. Er is een kanaal met een mooie ophaalbrug, een Amsterdams hotel, er zijn verschillende molens en elk bedrijf moet een stukje Nederlandse architectuur hebben in de gevel.

We gaan daarna naar het bedrijf waar Kyle en Amanda werken. We krijgen een rondleiding van Kyle. Bij het bedrijf maken ze trailers, die gebruikt worden om landbouwmachines bij te tanken in het veld. Een business waar wij nog nooit gehoord hadden. We volgen het hele proces vanaf het staal tot uiteindelijk de kant en klare trailer.
We gaan met Amanda terug naar Pella en gaan naar Mango Tree waar heerlijke yoghurt ijs (fronzen yoghurt ) wordt verkocht. We wandelen nog wat door Pella, kijken naar de poppenvoorstelling boven de poort. Hier komen om de beurt poppen te voorschijn, terwijl een soort carillon Oude Nederlandse liedjes speelt.

Tegen vier uur gaan we naar het verzekeringsbedrijf van Kevin van Wijk, de vader van Jenni om te zien of hij op kantoor is. We treffen het, hij is er nog en we worden hartelijk ontvangen. Hij belt nog even met Jenni om nog wat details door te spreken. We waren inmiddels ook uitgenodigd voor het rehursal dinner, maar hadden geen idee waar dat zou zijn. De rehursal is het evenement voorafgaand aan de trouwerij, waar alles een keer geoefend wordt, zodat er op de dag zelf niets foutgaat. Die ceremonie wordt afgesloten met een diner.
Als we weer in het centrum van Pella terugkomen bekijken we nog wat winkels en inmiddels worden de voorbereidingen voor het Thursday evening event al getroffen. In Pella hebben ze in de zomer altijd op donderdagavond een thema op het grote markt terrein in het centrum. Vanavond is dat ' oude auto's '. We bekijken de oude auto's en gaan daarna eten halen bij een van de vele stalletjes die eten aanbieden. Na het eten halen we een gratis ijsje bij de kerk, die we verdienen door een van de vragen over de Bijbel goed te beantwoorden. En als de mensen horen dat we uit Nederland komen is er natuurlijk altijd een interessant aanknopingspunt voor een gesprek. Een groot deel van de mensen hier in Pella heeft een Nederlandse achtergrond.

We gaan weer terug naar huis. Harmannus gaat bij Kyle achter op de motor. Beide zonder helm, zo gaat dat hier.
We brengen de avond door met gezellig wat bij te kletsen. We proberen nog even boog te schieten in de basement, maar Harmannus en ik krijgen de boog niet gespannen. Daar is een enorme inspanning voor nodig. Onze spieren kunnen dat niet aan.
Tegen elf uur zoeken we ons bed op. We voelen onst  al weer helemaal thuis.

Vrijdag 11 juli.
We hebben niet echt een tijd afgesproken voor het ontbijt de volgende morgen en tegen acht uur ga ik er maar uit. De zo'n schijnt nog een beetje maar later trekt het verder dicht. Het wordt waarschijnlijk niet erg zonnig vandaag. Om negen uur komen ook de anderen er uit. Kyle maakt het ontbijt klaar en we genieten van een heerlijk ontbijt. Het is inmiddels gaan regenen. Later op de morgen gaan we richting Pella en onderweg gaan we eerst even bij Amanda's vader langs. Hij is in hetzelfde om onkruid te spuiten maar kan niks beginnen omdat het regent. Daarna gaan we door naar Amanda's oma. Ze woont sinds enige tijd in een bejaardentehuis, genoemd 'Vriendschap'. Ze ISS in de eetzaal als we komen en vindt het erg leuk dat we langskomen. We drinken in de eetzaal wat koffie en verschillende mensen komen langs om dag toezeggen. Ook de oude van Berkum, 92 jaar, komt langs en vertelt hele verhalen over hoe ze vroeger met de boot reisden, hoe hij en zijn vrouw later Nederland bezochten, hoe hij in de oorlog op Engeland heeft gevlogen. Verder vertelt hij hoe hij eens tijdens een defilé op Soestdijk mee liep en de Koningin Juliana de hand heeft geschut, zonder dat dat in het draaiboek stond. We kregen van Oma een stel bananen (van het huis) mee. Daarna gingen we nog even mee naar boven. Oma was best tevreden met haar nieuwe huis, maar vond het niet leuk dat ze de auto hadden afgepakt.

We zijn vervolgens weer teruggegaan naar huis om ons om te kleden en klaar te maken voor de rehursal. We wilden niet te laat komen want de vader van Jenni had gezegd dat het om vijf uur zou beginnen. We waren er om kwart over vier. Er was nog niemand te zien, maar alles was al wel ingericht voor de trouwerij. Het bleek dat ze al klaar waren met de voorbereidingen en nog even allerlei andere dingen aan het doen waren. De dominee probeerde Jenni te bellen maar kreeg geen contact. We zijn eerst maar even gaan wandelen. Toen het wat begon te regenen om kwart voor vijf gingen we terug en kwamen ook Jenni's ouders er al aan. Dus we konden wat bij kletsen. Tegen zes uur kwam ook Jenni, die geweldig blij was om ons weer te zien en dat we er waren. Langzamerhand kwamen ook nog wat anderen en om zes uur kwam iedereen binnen en kon de oefening beginnen. 
Het belangrijkste daarvan was de volgorde en de snelheid waarmee iedereen binnen moest komen. Ook alles wat de dominee zei en wat het bruidspaar moest doen werd globaal gerepeteerd. 
Trudy moest invallen voor een van de grootmoeders. 
Na de repetitie was er gezamenlijk eten in een van de zaaltjes van de kerk. Om half tien waren we weer thuis. Nog wat kletsen en nadat we de slideshow van de bruiloft hebben gezien, gaan we weer op bed.

Zaterdag 12 juli.
Kyle moet op tijd weg om te gaan golven en Amanda wordt om half negen uit bed gebeld door haar Oma of we om 10 uur komen koffiedrinken. We slapen al weer uit en ik word om half negen wakker. Samen ontbijten en iets na tienen zijn we bij Opa en Oma Bob en Pearl Vos. Ze wonen sinds begin dit jaar in het huis waar Amanda eerst met een vriendin gewoond heeft. Ze wonen aan de rand van het dorp Sully en voor hun huis langs loopt een vliegstrip waar kleine vliegtuigen kunnen landen. In eerste instantie bedoeld voor sproeivliegtuigen, maar ook andere kleine vliegtuigen kunnen er landen. Er is een tijd terug een vliegtuig uit de bocht gevlogen tegen de boom van de buren, dus geheel zonder risico is het niet.
We krijgen daar weer een stuk taart en koffie en kletsen weer even bij. Vorige keer woonden ze op de boerderij waar nu Kyle en Amanda wonen en hebben we daar ijs gemaakt.
We zijn daarna naar het dorpsplein gegaan en de gedenksteen bewonderd, die net klaar was. De steen maakt onderdeel uit van een project met 99 rotsstenen die geschilderd worden en waarvoor op de grond gedenkstenen met namen liggen van omgekomen soldaten. We rijden daarna door om de plaats te zien waar de receptie was van Kyle en Amanda's trouwerij vorig jaar, iets buiten het dorp. We kijken nog even bij het golfveld, waar het golven bijna is afgelopen.
Het is inmiddels al behoorlijk warm geworden

We gaan terug naar huis om te lunchen en maken ons klaar om weer naar des Moines te gaan. Om twee uur gaan we en gaan onderweg nog naar een winkel om een cadeau te kopen. We printen in de Target de wenslijst van Adam en Jenni, maar het cadeau dat we willen geven blijkt alleen on-line te koop. Dan maar een cadeaubon. Het is inmiddels ontzettend heet geworden, over de dertig graden en onzettend vochtig.

Even na half vier zijn we bij de kerk waar het al vol staat met auto's. We worden weer als eregasten ontvangen. Trudy krijgt zelfs een bloem op en we mogen op de tweede rij gaan zitten, bij de familie. Het is een mooie ceremonieel 7 broomsmen en 7 bridemaides. De bruid was beautifull en ook de bruidegom mocht er zijn. Een mooi koppel. De dominee begint met een rij lofuitingen op zowel de bruid als de bruidegom. Een stukje overdenking volgt met wat wijze raadgevingen uit Prediker.  Daarna volgen de beloften, het aansteken van de kaarsen en dan zijn ze getrouwd en mogen ze elkaar kussen. Tijdens de hele ceremonie blijven ze staan. Aan het einde verlaten ze de kerk en even later komen ze terug en mogen ze gefeliciteerd worden. Er waren zo'n 400 mensen in de kerk aanwezig.

We gaan daarna naar een andere plaats voor de receptie. Hier krijgt iedereen te eten. Water en koffie is vrij maar de overige dranken moeten worden afgerekend. Van de vader van Jenni, krijgen wij bonnen, want wij hoeven toch niet te betalen. Er wordt flink gedanst en we hebben al wat afgepraat en vaak te horen gekregen dat het enorm wordt gewaardeerd dat we er zijn en dat het voor Jenni ook heel belangrijk is dat we er zijn.
Ook wij vinden het mooi om dit mee te mogen maken. We voelen ons echt deel van de familie en het wordt ons verzekerd dat we dat ook echt zijn.
Tegen half tien gaan we weg, veel mensen zijn dan al weg. We rijden terug en zijn tegen half elf thuis. Onderweg weerlicht het af en toe behoorlijk. We zijn benieuwd of we nog onweer zullen krijgen.
Als we thuis zijn, zijn Kyle en Amanda er nog niet. Tegen elf uur komen zethuis. We kletsen even wat bij en gaan dan op bed.

Zondag 13 juli.
Om zeven uur loopt de wekker af en naeen lekker ontbijtt gaan we naar de kerk in Newton. Weggaan naar een van debat meer eigentijdse diensten. Er is een band en een dominee (Heerema) die in een T-shirt staat te preken. Een mooie preek over je connectie met God. Na afloop ontmoeten we de familie van Kooten nog, die bij ons is geweest toen Amanda bij ons was. Het waren toen de buren van Opa en Omain het huis waar Kyle en Amanda nu wonen. We ontmoeten ook de dominee nog even.

Terug naar huis om even om te kleden en vervolgens gaan we voor de lunch naar Amanda's ouders. Ook Will en zijn vriendin zijn er en Opa en Oma. We genieten van een heerlijke lunch, zeg maar gerust diner.
Na de lunch gaan we de varkensboerderij nog even over, een luchtje scheppen. We zitten nog even lekker in de schaduw. En dan is het zo maar weer half vier, tijd om terug te gaan want wij worden om vijf uur bij de Fam. Van Wijk verwacht, voor het diner.
We vertrekken om kwart over vier en TomTom geeft aan dat we er om kwart over vijf zullen zijn. Hij wijst ons al gauw over een semi verharde we en we krijgen door dat hij het onderscheid niet kent tussen de gewone kleinere wegen en de gravel wegen. Zo gauw we een bordje met de richting naar Pella zien, volgen we die verder en zo arriveren we al om vijf voor vijf. 

We zijn de eerste en krijgen meteen een rondleiding door het nieuwe huis. Het is een huis met heel veel ruimte, op een hele grote kavel. Het is omdat op dit moment alles nog leeg is een bijzonder gezicht omdat het huis naast het kerkhof staat. Het lijkt alsof de graven in de tuin liggen.
Even later komen Jenni en Adam en even later ook grandma Merilyn. De diner tafel is nog provisorisch ingericht omdat nog niet alle meubelen er zijn.
We beginnen met het diner en ondertussen kletsen we heel wat af. Moeder Peggy doet verschillende pogingen om ons aan een spelletje te krijgen maar daar is eigenlijk nog niemand voor in. 

Oma Merilyn geniet zichtbaar van de conversaties.
Ze had ons op Facebook al verschillende keren gevraagd wanneer we weer eens zouden komen en nu zijn we er.
We maken nog even een wandeling over het kerkhoven verwonderen ons over het feit dat we voor het overgrote deel Nederlandse namen zien. Heel bijzonder, zogezegd Nederlandse enclave.
Het is ook fijn om Jenni en Adam nog weer te ontmoeten. We verwachten dat ze we snel een keer naarNederland zullen komen. Het is fijn om een avond zo bij deze inmiddels vrienden geworden mensen door te brengen.
Het is al bijna tien uur als we weg gaan. Jenni en Adam moeten dan nog terug naar Des Moines en eerst nog inpakken voor hun huwelijksreis naar Mexico en dan om kwart over drie op het vliegveld aanwezig zijn.
Als we om goed half elf thuis komen liggen Kyle en Amanda al op bed.

Maandag 14 Juli.
Als we 's Morgens om half negen wakker worden zijn ze al lang naar hun werk vertrokken. Amanda heeft nog lekker brood gemaakt en zo beginnen we de dag heerlijk relaxt. Niets hoeft vandaag. Het is mooi weer en we drinken lekker koffie op het terras. We zien een hert door de wei rennen en genieten van het zonnetje en de heerlijke wind die waait en er voor zorgt dat het niet te warm wordt. Het kleine katje rent de hele tijd om ons heen en vraagt de nodige aandacht. Er geluk als ze zo klein zijn.

Een moment om nog even het verslag bij te werken en nog wat algemeens te vertellen. Als we door het landschap rijden zien we op een aantal plekken nog de gevolgen van de hevige regen die ze gehad hebben. Op verschillende plekken zijn de rivieren buiten hun oevers getreden en hebben de oogst verwoest. Vorige week zondag is er zelfs nog een tornado gesignaleerd, vlak in de buurt, die overigens geen schade heeft aangericht

Tegen half elf maar eens kijken of Harmannus al wakker is.  Dat is inmiddels het geval. We eten nog wat en tegen half drie gaan we nog even op stap. Via Monroe's rijden we naar Red Rock Lake. Daar kijken weeerst op een plek bij de rivier, beklimmen de tot uitzichtpunt omgebouwde watertoren. Vervolgens gaan we de brug over die dwars door het meer loopt naar Knoxville. In Knoxville is niet echt veel te doen. Er staan wat oude gebouwen. 
We gaan verder weer richting Pella en stoppen nogte even bij Red Rock Lake view. Hier rent een hert met jong vlak voor ons de weg over. We kijken vervolgens nog even bij het informatiecentrum bij de dam. Er is een bake met suikerwater waar we een kolibrie zien.

We kijken nog even bij de dam en ontdekken dat we precies tegenover de plek zitten waar we devorige keer gekampeerd hebben. Er zitten ook weer een hele hoop gieren bij het water en ik zie nog een pelikaan vliegen.
We doen nageven wat boodschappen bij de Wallmart in Pella en gaan dan weer op huis en en eten de meegebrachte pizza's. Kyle en Amanda zijn later thuis omdat ze nog een activiteit van het werk hebben.