Yellowstone

Vrijdag 25 juli 

Vandaag op weg in de richting van Yellowstone. We zullen tot aan Riverton rijden en dat is zo'n 360 mijl rijden. Volgens de TomTom zelfs meer dan 400 als we de snelste weg zouden kiezen, maar ik had eea gepland op Google maps. Dus de TomTom nog maar even een correctie ingegeven door via een bepaalde plaats te gaan.
We gaan eerst weer in de richting van Fort Collins en daar slaan we af naar de 287 en volgen die in de richting van Lamiere. We komen dan in een voor ons nieuwe staat, Wyoming.

Onderweg komen we door prachtige landschappen, de ene keer is het erg rotsachtig, met alleen maar kale rotsen, die oprijzen uit het landschap. Een andere keer rijden we door het steppengebied.

Met name het laatste stuk richting Riverton is heel erg mooi. We stoppen eerst bij historisch Landmark, namelijk de Split Rock. Het was een herkenningspunten voor de immigranten, die door het land trokken. Het was daar heel erg warm en het waaide ontzettend hard, een echt warme wind. Toen we weer in de auto stapten wees de thermometer precies 100 graden Fahrenheit, dat is 38 graden. Weliswaar werkte de warmte van het beton mee voor een hoge temperatuur, maar als we bij het hotel aankomen is het 98 graden, 37 graden.

We volgen later nog een wegwijzer naar een uitzicht en komen dan terecht bij een plek waar we van een grote hoogte over een enorme hoogvlakte uitkijken. Verder rijdend komen we langs allerlei prachtig gekleurde bergen, die doen denken aan wat we in verschillende parken in het Zuid-Westen zagen.

We arriveren om vier uur bij ons hotel. 2 maand geleden had ik als verwachte aankomsttijd tussen 3 en 4 uur opgegeven.
Het blijkt dat onze boeking via booking.com niet is overgekomen, maar er is toch nog een kamer vrij. We richten ons in en genieten eerst even van de rust, na de lange rit en van de airco.
Tegen zes uur lopen we het dorp even door en gaan eten bij Fullmer's Fatboy Diner. Klinkt erger dan het is. Het eten was lekker en gezond. Hangt er natuurlijk van af wat je bestelt. Na het eten lopen we terug en brengen de avond verder op de kamer door.

Zaterdag 26 juli.
Tegen half negen gaan we dan richting Yellostone. We moeten zo'n 220 mile rijden naar de Campground, maar we doen het rustig aan. Als eerste komen we in het plaatsje Dubois. Het blijkt landelijke cowboydag te zijn, dus we treffen het. Als eerste krijgen we koffie met een heerlijk koekje, gebakken in een oude gietijzeren pan op een vuurtje. Er staan een paar 'cowboys' bij. De koffie blijkt bij nader inzien gratis. We bekijken nog wat winkels en gaan verder maar zie dan dat ze even verderop een parade aan het voorberijden zijn. We L
Kijken even bij het optuigen en op orde brengen van een stoet paarden met ruiters, zien een prachtige oude koets, een drietal cherrifs, waarvan twee zeer kenmerkend dik. We praten even met iemand die een van de Oegron trail reizigers voor moet stellen. Hij komt tweehonderd mile ver weg maar heeft zijn paard toch maar in de kar achter de auto meegenomen.

We rijden verder door een zeer gevarieerd landschap, met prachtige vergezichten en arriveren in het Teton Park. Hier betalen we de 25 Dollar entree die ook voor Yelowstone geldt. Ik heb net gezegd dat ik het nog niet zie gebeuren dat er zomaar een beer de weg oversteekt, als er een Elk de weg oversteekt, direct gevolgd door nog een paar andere. We gaan even lunchen bij het grotemeer en gaan dan verder.
In Yellowstone aangekomen, maken we een paar tussen stops, bij mooie uitzicht plekken en een prachtige waterval.
We gaan vervolgens als eerste naar The Old Faithful, de geiser, die het meest bekend is en ook het meest betrouwbaar is voor zijn cyclus van spuiten. Elke anderhalf uur spuit de geiser. We komen aan als er al een aantal mensen zitten op de banken en moeten nog iets meer dan drie kwartier wachten. De verwachting is dat hij om 16 over vier zal gaan spuiten. Het aantal wachtende mensen groeit en het idee dat we een historisch moment mee gaan maken ook als vijf minuten na het verstrijken van de tijd nog steeds geen water van betekenis te zien is. Tegen vijf voor half vijf begint de geiser te spuiten. Totdat waren er alleen rookpluimen te zien. Mooi om te zien hoe het water tientallen meters omhoog spuit en grote nevels en stoomwalsen veroorzaakt.

We gaan nu eerst verder naar het Noorden en rijden door, terwijl we onderweg overal al stoom zien, naar onze overnachtingsplek, Madison Campground. We checken in en zoeken ons plekje. We zetten onze tent op, op de ruime plek. De tent is 2 bij 2.70 meter en staat lekker horizontaal op het grove grind. Met de elektrische pomp, die we hadden meegenomen, de luchtbedden opgepompt en de slaapzakken uitgerold en we zijn geïnstalleerd.
Vervolgens naar West-Yellowstone gereden, een plaatsje net buiten het park op 14 Miles afstand. Daar hebben we even rond gekeken en zijn toen wat gaan eten. Het is een echt toeristisch cowboy stadje. Obers gebruiken allemaal dezelfde taal. Can I grab what for ye, als ze vragen of ze nog iets voor je kunnen halen ?
Teruggereden naar Madison, onderweg goed kijkend naar wild, maar niets gezien, behalve een visarenden. Om half tien is er een informatiesessies over astronomie in het amfitheater. Er zijn wel tweehonderd mensen schat ik, de man heeft een presentatie op een groot scherm maar als hij dingen aanwijst in de lucht met zijn laserlampje, is het niet te volgen. Straks kun je door een stereoscoop kijken, maar hij heeft net vertelt dat het twintig minuten duurt voordat je ogen zo zijn geconcentreerd dat je het meeste ziet en dat je je moet concentreren op 1 ding. We zien het niet zitten met zoveel honderd mensen en verlaten het toneel.

We duiken om half elf ons bed in en denken nog dat het met de kou wel mee valt. Ik heb mijn korte pyamabroek aan en ook een pyama met korte mouwen. Dat hebben we geweten. Het was me toch koud. Halverwege de nacht hebben we de fleece jacks aangedaan en waar mogelijk nog andere spullen. Harmannus lag te klappertanden in bed. Toen uiteindelijk toch weer goed geslapen tot twintig voor acht.
We moesten er toen ook nodig uit, want we zouden om half negen naar een samenkomst op de camping. Daar waren we precies op tijd. Na te hebben kennis gemaakt met de drie jonge mensen die de leiding hadden en de 6 anderen die er waren, begon de dienst met zingen en de belijdenis en dergelijke en vervolgens hield een van de drie een preek. Het was een initiatief dat uitging van de kerken om in alle Nationale Parken samenkomsten te houden. Hier was er een om half negen, half elf en om zeven uur. Het was erg mooi om zo samen een dienst te houden en ontroerend om samen mooie liederen te zingen midden in de prachtige natuur. De dienst was in het amfitheater.  Degenen die de dienst organiseerden hadden allemaal een zomerbaantje in het park. Een van de twee meisjes was net afgestudeerd aan het Trinity Colege in Chicago, ons wel bekend omdat daar ook veel broeres en of zussen van meisjes die naar Dordt College gaan, naar toe gaan. Ze kende Dordt College ook goed. Al met al mooi om de dag zo te beginnen.

Na de dienst teruggegaan naar de kamplek, even wat gegeten en toen op pad gegaan langs de wonderen der natuur.
Als eerste bij de firehole Falls, een prachtige waterval, langs. Vervolgens langs de Fontaine flat drive waar langs de rivier een warme bron opborrelt en het water mee laat vloeien in de rivier. We zien daar ook de trompetzwaan.
Vervolgens rijden we de Firehole Lake drive, waar we langs de weg de firehole spring zien, een heldere bron met blauw gekleurd water, waarbij de randen meer oranje worden. De kleuren geven aan welke hitte het water heeft en wordt gevormd door bacteriën en micro-organismen.
Even verder op komen we bij de Great Fountain Geiser. Deze geiser heeft zich in de loop der jaren op een groot plateau geplaatst. Hij werd langzamerhand hoger omdat bij elke uitbarsting een klein laagje nieuw materiaal wordt afgezet. Deze geiser barst ongeveer een keer in de tien uur uit en wij hebben het geluk dat we er net bij staan. Aan het einde van de weg zien we nog wat modderpoelen met meertjes en stromen, met allerlei verschillende kleuren en de nodige stoom.
Midway Geyser Bassin is echt een fantastische plek. De grand Prismatic Spring is een grote heetwaterbron met een diameter van 110 meter. De kleur van het water varieert van diep blauw in het midden, naar licht blauw, groen, geel en oranje. Verder is er nog de Excelsior geiser, ooit de grootste geiser ter wereld, maar min of meer ontploft 100 jaar geleden, waardoor gaslekkages zijn ontstaan.
Andere poelen zijn weer gevuld met een melkwitachtige substantie.
Vervolgens via het Biscuit Basin, naar het Black Sand Basin met onder andere de prachtige Emerald Pool en de Rainbow Pool.

Fantastisch om te zien, niet in woorden uit te drukken, op zijn minst horen de foto's er bij. 
We gaan nu naar West Thumb, een grote uitstulping aan het Yellowstone meer. We gaan hier om vijf uur eten bij een restaurant aan het meer. Mooi op tijd, direct bij de opening, zodat het nog niet druk is en we voordat het zes uur is, al weer verder kunnen. We besluiten om naar het Noorden te reizen, langs het Yellowstonemeer, maar gaan eerst nog even over het West Thumb Geyser Basin, voor een nieuwe reeks stoombaden en geisers. Het blijft indrukwekkend om te zien.

We hadden een van de serveersters gevraagd waar we het beste wild zouden kunnen zien en ze wees ons onder andere op de Hayden Valley. We zijn eerst nog even naar de Pelican Valley gereden, maar daar zagen we alleen maar pelikanen. Vervolgens verder naar het Noorden. Als we goed en wel bij Hayden Valley zijn, zien we onze eerste buffel. De auto aan de kant, fantastisch. Als we een tijdje hebben staan kijken, komt er opeens nog een buffel over de helling, aan de andere kant van de weg. Precies voor de ondergaande zo'n langs. Prachtig plaatje. De grote stier loopt op enige afstand bij ons langs en steekt dan de weg over. We rijden verder en dan zien we opeens dat aan de andere kant van de heuvel een hele groep buffels loopt en verderop, op de volgende helling, lopen honderden. Een fantastisch gezicht, hier waren we naar op zoek.
Het spannende als je wat ziet is, dat je nog niet weet wat je nog meer gaat zien. Dus moet je snel verder rijden of juist blijven genieten. We besluiten om toch vooral maar te genieten en niet te veel te focussen op wat er mogelijk nog meer is.
We gaan verder en komen nog een keer een buffel tegen die over de weg loopt en het verkeer op houdt. Even verderop is een groep mensen aan het kijken. Ze hebben wat herten gezien en hebben heel in de verte aan de overkant van de rivier een groep wolven gezien, maar niet veel meer dan wat oplichtende ogen.
We gaan maar weer verder en zien nog twee grote mannetjes Elken langs de weg.

We moeten nog een heel eind in het donker rijden. We hebben een probleem met de auto omdat het lampje dat het algemene functioneren van de auto in de gaten houdt brandt. Je kunt dan nog wel doorrijden maar moet de auto wel door de dealer laten checken. We besluiten om maar tot de volgende dag te wachten. Het is inmiddels al volledig donker en het is al na tienen als we op de camping terug komen. 

Nu met lange broek, hemd, pyama en fleece Jack in de slaapzak en heerlijk geslapen.

Maandag 28 juli.
Tegenhalf acht wakker geworden, even wat gegeten en vervolgens 14 mijl gereden naar de Old Faithfull Inn, een zeer karakteristiek monumentaal gebouw, een hotel. Hier kunnen we voor 3.50 Dollar P.P. lekker douchen. Er zijn geen douches op de camping
Maar hier zijn ze er helemaal op ingericht om gasten van de campings te laten douchen. De kamers hier hebben een gemeenschappelijke douche en daar kun je gewoon gebruik van maken. Dus heerlijk gedouched.
We zijn vervolgens weer via West Thumb naar het Noorden gegaan omdat we bij voldoende daglicht de Buffels nog een keer wilden zien. We zijn echter eerst bij mud Vulcano, de moddergeyaers wezen kijken en toen we bij de parkeerplaats kwamen, liep er gelijk met ons twee buffels achter elkaar de parkeerplaats op. Zich nergens om bekommerend liepen ze zo tussen de auto's door de hele parkeerplaats over. Leuk en bijzonder om te zien.

Heel bijzonder hier was de grot, de mond van de draak genoemd, waar uit een hol in de grond een hoop gesis kwam en tegelijk een hoop stoom ontsnapte. Verder weer modderspuiters. Op verschillende plaatsen lagen buffels tussen de poelen. Toen we weer weg reden, kwamen we een buffel tegen, rechts van de weg, die van plan was de weg over te steken. We zijn maar even gestopt en hij liep recht naar het midden van de motorkap. Pas op een halve meter afstand zwenkte hij naar rechts en liep zo dicht bij de auto langs dat ik hem had kunnen aanraken. Toch wel spannend.

Verder gereden en opeens zien we in de vallei een hele grote groep van honderden buffels. We zetten de de auto op de parkeerplaats en gaan kijken. Het is eendrachtig schouwspel. Er zijn kalfjes en er zijn mannetjes die ruzie maken met elkaar om de vrouwtjes en vrouwtjes proberen te imponeren door in de grond te krabben. De hele groep heeft het plan opgevat om via de parkeerplaats de weg over te steken en daar het bos in te lopen. Het is een gegrom van de grote stieren. We staan naast de auto met de deur open om bij het geringste gevaar in te kunnen stappen. Veel van de buffels steken naast de parkeerplaats de weg over en sturen dan het hele verkeer in de war. Er ontstaan lange files. Soms lopen de buffels vlak voor onze auto langs. Als ze de weg zijn overgestoken reageren ze hun energie af
We hebben wel een uur staan genieten. Net nadat we verder zijn gereden, zien we dat de parkwachter nu het verkeer weer op gang proberen te krijgen door de buffels weg te jagen, met hun oranje jacks.
We gaan verder naar het Noorden en komen in de buurt van Canyon Village. Daar gaan we eerst naar Artist Point aan de Zuidkant van Yellowstone River. We komen bij een prachtige kloof, waar twee water vallen, de upper en de lower het water meevoeren en met geweld naar beneden laten vallen. De omgeving is bijna niet te beschrijven. Hele hoge wanden, deels grillige rotsstructuren en deels poederwanden van los gruis, maar met allemaal verschillende kleuren, die weer in elkaar overlopen op veel plaatsen. Bijna het hele kleurenpalet is aanwezig. Allemaal gevolg van de vulkanische activiteit. We staan in feite in het midden van de vulkaan, de Caldera, die een groot deel van het park beslaat. Dit laten we ons allemaal vertellen door een parkranger, een dame op leeftijd, die bijna niet te verstaan is, vanwege de geringe geluidssterkte. Ze begon net haar verhaal toen wij er waren en we zaten zodanig centraal op het muurtje waar ze voor stond te vertellen, dat ontsnappen niet mogelijk was. Ze was voor het eerst in het park toen ze zes weken was, haar vader en man waren beide ranger, het zat dus in het bloed. We waren blij toen we na twintig minuten weer verder konden.
We bekijken alles nog een keer vanaf de andere kant, als we langs de Noordkant van de kloof verder gaan en zien het nog eens in overzicht vanaf Inspiration Point.
We maken daar nog een wandeling door het bos. Er wordt gewaarschuwd voor beren en geadviseerd berenspray mee te nemen en minimaal met drie personen te gaan en in geval van gevaar veel lawaai te maken. We gaan moedig op pad en doen ons best beren te zien. Op een geven moment laat Harmannus tijdens het wandelen twee stenen over elkaar rollen en hoest ik tegelijk. Trudy krijgt de schrik van haar leven omdat beide geluiden voor haar het effect van een grommende beer hebben. We komen heelhuids bij de auto terug en vervolgen onze weg.

We eten in Canyon Village en daarna gaan we over een prachtige weg richting Norris, via de Virginia Falls. Bij Norris brengen we nog een bezoek aan het Norris Geyser Basin, een uitgestrekt gebied met allemaal geisers, poelen en als belangrijkste attractie de Steamboat Geiser, de grootste nog werkende geiser in de wereld. De laatste grote uitbarsting was op 31 juli 2013 met een hoogte van 90 meter, maar hij laat ook nu nog mooi wat activiteit zien en stoomt in elk geval constant en af en toe aangevuld met flinke spuiten water.

We komen tegen negen uur op de camping terug en wandelen nog even de camping over en verbazen ons over de veelzijdigheid van campers en vouwwagens die je hier tegen komt. Hier staan over het algemeen de wat kleinere campers, die worden getrokken. Tegen half elf liggen we in ons nest met iets minder kleren omdat het naar verwachting niet heel erg koud zal worden, omdat het bewolkt is. Even later begint het zachtjes te regenen en dat gebeurt af en toe later in de nacht ook nog.

Dinsdag 29 juli.
Tegen half zeven er uit, de tent is behoorlijk nat geworden, maar van binnen hebben we het droog gehouden. Even wat om de neus vleren en deo op en klaar is Kees. Voor mij dan natuurlijk, maar vanavond slapen we weer in een hotel, dus het komt niet zo precies.
We breken de tent af en pakken de auto verder in, eten nog wat en tegen achten verlaten we de camping. We gaan nu richting het Noorden en bezoeken eerst nog de Artist Paintpots, een kleurrijk gebied, met natuurlijk opnieuw weer allerlei bronnen. Het bijzondere van dit gebied is dat het erg groen is tussen de verschillende poelen. Het begint nog even te regenen maar daar blijft het voor de rest van de dag bij.

We komen via een prachtige weg bij Mammoth Hot Springs. Dat is een gebied dat lijkt op Pammukale in Turkije, met allemaal terrassen waar het hete water van af loopt. Ik denk dat die terrassen nog mooier zijn dan deze maar dit is ook zeer indrukwekkend. Sommige van de terrassen zijn echt spierwit en een aantal worden nog gevoed met water. Grote delen zijn ook min of meer aan wat verwering onderhevig. Al met al is het bijzonder indrukwekkend wat we zien.
We eten in het nabijgelegen oord nog wat en gaan vervolgens richting Tower- Roosevelt, ook hier weer langs een prachtige weg. Er wordt aan de weg gewerkt, waardoor het verkeer beurtelings van de ene en de andere kant wordt tegengehouden. Dat betekent als je pech hebt, zomaar een half uur wachten. We hebben redelijk geluk. We pakken halverwege een onverharde weg, waar kans bestaat op het zien van Elanden en Antilopen. We zien ze geen van beide, maar de weg is prachtig. Aan het einde van de weg gaan we terig in de richting van Mammoth Hot Springs en gaan dan via de North Entrance het park uit in de richting van Livingstone.
Bij de North Entrance gaan we door de Roosevelt Arch. President Roosevelt was degene die besloot dat dit park er moest komen omdat wat hij gezien had voor het nageslacht bewaard moest blijven.

In Gardiner even tanken en een beker koffie gehaald. Genietend van de koffie en de vele vergezichten rijden we naar Livingstone en vervolgen onze weg over de snelweg naar Bozeman. Daar slapen we in City Center Inn.
Het is een heel bijzondere stad of stadje ? We zien alleen de Main Street, maar dat is een straat met allure, allemaal grote oude of in oude stijl gebouwde gebouwen.
We eten er wat in een gezelig restaurant en gaan vervolgens terug naar onze kamer. Ik maak een aanvang met het bijwerken van de blog. De afgelopen drie dagen was daar niet aan gewerkt, vanwege ons drukke programma.
Tegen half elf gaan we slapen en genieten van onze lekkere bedden. De volgende dag zullen we verder rijden richting Sunnyside, met eerst nog een tussenstop.