Van Yellowstone naar Mt. Reinier NP

Woensdag 30 juli.
Vandaag is een reisdag. We beginnen de dag rustig en hebben een ontbijt dat besteld en door de kok klaargemaakt wordt, maar verder stelt het niet zoveel voor, maar het kost wel meer tijd. We rijden uiteindelijk rond kwart over negen weg en doen eerst nog even boodschappen. Tegen tien uur zitten we weer op de snelweg. Vandaag 367 Miles te gaan en als we op de snelweg zitten hoeven we pas na 365 Miles af te slaan.
Dat wordt dus even goed concentreren met het grootste deel 75 miles per uur. De wegen zijn goed, maar kronkelen nogal, dus je kunt niet alle bochten met die snelheid door en soms gooien de vrachtwagens zich er opeens voor, maar het rijdt wel lekker door het bergachtige landschap.
We gaan een keer pauzeren om te plassen en een ker om te eten. Op een gegeven moment komen we in Idaho en wordt de klok een uur teruggezet, naar de Pacific Tijdzone. We komen nu dus om drie uur aan in het hotel in plaats van om vier uur. Het is hier zo'n 35 graden, wel even wennen, maar onderweg was het zelfs 38.

Eerst in het hotel even lekker bijgekomen van de reis en toen nog even bij het meer (Lake coeur d'Alene) langs gereden via een zogeheten scenic route. Bij een van de uitlopers zouden volgens de beschrijving vaak zee arenden zitten, maar die hebben we niet gezien. Wel een paar Osprey's en een nest met jongen van de Osprey's. Het was een prachtig ritje door de mooie natuur. Op het eind zagen we nog een hertenfamilie, pa en ma met twee kleintjes en we zagen nog een Kingfisher (soort IJsvogel).
Tegen 7 uurwerken we weer terug, toen eerst wat te eten gehaald en vervolgens lekker op de kamer doorgebracht.

Donderdag 31 juli.
Lekker rustig aangedaan vanmorgen, nog wat met het thuisfront gebeld en tegenkwart over negen weggereden, eerst naar Spokane, de tweede stad van Washington State, na Seattle. Daar eerst naar de Macy's geweest, om een cadeautje te kopen voor Amy en Darren. Vervolgens hebben we een wandeltouer door de stad gemaakt, bij de rivier langs en later door de stad langs hele mooie oude gebouwen.
Een heel erg mooi hotel, Davenport, nog even van binnen bekeken. Echt de moeite waard, erg luxe van binnen, met balustrades en prachtige balzalen.

Het was al na half een dat we hier weggingen, maar de rest van de 220 Miles ging erg voorspoedig. De temperatuur schomme
De met de hoogte en kwam tot 106 graden Fahrenheit (41 Gr Celcius). Gelukkig hoefden we toen de auto niet uit. Het was trouwens ook lastig om wat schaduw te vinden toen we even wat gingen eten onderweg.
Tegen vier uur kwamen we bij ons hotel aan, waar we vier nachten zullen blijven, tot maandag. Er is zelfs een heel klein zwembaden de kamer is goed en er is een hele grote badkamer. We hebben een hotel in Sunnyside. De familie Mensonides woont zelf in Mabton, maar dat is hier dicht bij.
We hebben even wat te eten gehaald en op onze kamer opgegeten en zijn daarna nog even richting de bergen gereden om de omgeving te verkennen. Hierbij zijn we ook door Mabton gekomen. 
Toen we in het veld stonden zagen we twee nachtzwaluwen, ontzetten wendbare vogels, die hele smalle vleugels hebben en met name tegen de schemering beginnen te vliegen.
Weer terug naar huis en daarna weer slapen.

Vrijdag 1 augustus.
Op tijd er uit vanmorgen want we willen naar Mt. Reinier.  We zijn vier jaar geleden daar ook geweest maar konden toen, half juni het park niet in vanwege de grote hoeveelheid sneeuw, die er nog op de wegen lag. We gaan tegen acht uur op weg. Eerst over de snelweg richting Yakima en vervolgens richting Mt. Reinier NP. De weg loopt daar deels langs de rivier en gaat dan langzaam omhoog naar een groot meer en dan weer langs een rivier. Onderweg prachtige vergezichten.
Bij een uitzichtpunt zijn toiletten en Trudy gaat even naar de WC. We zijn de enigen op de parkeerplaats. Daarna wil ik ook nog even naar het toilet maar die blijkt op slot. Ik denk eerst, is er misschien toch iemand anders. Maar nee. Wat blijkt, Trudy heeft per ongeluk de deur in het slot gegooid. Toen ze de deur weer open deed, is het slot er niet afgegaan en nu is de WC buiten gebruik.
We halen even een flinke beker koffie bij een koffie winkeltje, waar je met de auto bij langs kunt rijden en zo je koffie kunt bestellen. Het is hier de normaalste zaak van de wereld dat je een kop koffie mee hebt in de auto. Deksel er op, rietje er in en je kunt een hele tijd vooruit. We hebben geen moeite om aan deze gewoonte te wennen en met een beetje French Vanille er in, is het nog goed te drinken ook.
We gaan door de Steven Canyon Entrance naar binnen. Het zijn prachtige wegen waar we over gaan, niet heel erg steil, maar toch zijn er flinke haarspeldbochten. Voorzichtig rijden dus, want er zijn hele steile afgronden. We hebben nog een auto op de kop tegen een boom zien liggen. Dan heb je geluk dat je wordt tegengehouden door een boom en niet helemaal naar beneden rolt.

Centraal in het park is natuurlijk de berg Mount Reinier, een nog actieve vulkaan. Je kon hem al zien toen we vertrokken uit Sunnyville, hemelsbreed zal dat zeker 80 mijl zijn. Hij torent overal boven uit met zijn grote witte kop, gevormd door eeuwige sneeuw en gletsjers.
Van de berg komen nu riviertjes af met bruin water, met donderend geweld. Je kunt er overheen over een grote boom waar een armleuning op gemaakt is. Toch nog wel spannende met het razende water onder je. 
Op een plek rijden we boven de sneeuw langs en kunnen we het natuurlijk toch niet laten om even te gaan sneeuwballen.

Halverwege de dag begint het even te regenen. De temperatuur daalt even flink, maar daarna klaart het weer weer op. Omdat we flink wat hoger zijn dan in Sunnyside, is de temperatuur hier lekker. Zo tussen de 20en 25 graden.
Uiteindelijk verlaten we het park weer aan de Westkant, via de Nisqually Entrance.
We gaan dan via de '52', een smalle weg weer naar het Zuid Oosten en komen vai Packwood weer op de '12' naar Yakima. De smalle weg was flink aan onderhoud toe. De veren van onze huurauto hebben flink te lijden. De auto klapt er soms bijna door heen.
Op de terugweg gaan we nog even van de snelweg af, naar Toppenish. Dit dorpje staat bekend op zijn muurschilderingen. Veel zijkanten van gebouwen zijn helemaal beschilderd met afbeeldingen die weergeven hoe het leven van indianen er uit zag.
We maken een kleine wandeling door het dorp, doen nog even wat boodschappen en gaan dan terug naar huis. Het is dan tegen half acht. Een lange dag geweest en we zijn weer onder de indruk van de prachtige natuur.
's Avonds nog even het verslag bijwerken en met de foto's bezig en dan is het al weer tijd om naar bed te gaan.