Naar Green River en de eerste parken

Donderdag 4 juni.

De wekker staat op 8 uur, zodat we een beetje uit kunnen slapen, maar door het tijdverschil ben ik al erg vroeg wakker en om goed zes uur besluit ik er uit te gaan. Ook de anderen gaan er daarna uit en zo kunnen we al om kwart voor acht vertrekken. We rijden richting Provo en gaan onderweg eerst nog over de Alpine Loop, een toeristische weg om de Timpanogos berg heen. Deze berg is zo'n 3850 meter hoog. De weg slingerd eerst naar boven, vaak door stukjes bos met mooie witte berkenstammetjes. We zien twee keer een hert en kunnen genieten van de mooie vergezichten. In provo passeren we een tempel van de Mormonen.
Eerstvolgend maar even een kop koffie gehaald en vervolgens de grote weg weer op. Ook onderweg is het genieten van de afwisselende landschap met prachtige kleuren van het gesteente van de bergen.
Het gaat voorspoedig en zo komen we om kwart voor 1 al aan bij ons nieuwe adres in Green River, een budget Inn hotel. Het oogt niks. De eigenaar schrikt zich rot dat er al nieuwe klanten zijn zo vroeg, maar hij heeft toch al een kamer die de vorige nacht niet gebruikt is, met een King Size en een Queen Size bed voor dezelfde prijs als een met twee Queen Size bedden. Gerard en Harmannus helemaal gelukkig met zo'n groot bed.

We gaan op aanraden van de man naar Goblin Valley Saté Park. Hier is door erosie een heel bijzonder landschap ontstaan. Doordat veel van de grond is weggespoeld zijn er allemaal pilaren blijven staan met daarop stenen van een hardere grondsoort. Deze hebben de mooiste vormen. Je kunt er vrij tussen door lopen. Onder andere de drie gezusters zijn er te vinden en vele afbeeldingen van Donald duck. De temperatuur loopt hier al behoorlijk op.

Als we dit gezien hebben gaan we een eindje terug en slaan de weg in naar Little Wild horse Canyon. We lopen hier een eind door een droge beek. Op sommige plekken wordt de bedding heel erg smal. Hier perst de beek zich tussen twee keiharde rotswanden. Ook hier weer vele kleuren en ook hele mooie bloemen af en toe. Op een plek is de beek geblokkeerd door een steen die zich vast heeft gezet in een hele smalle doorgang. We moeten heel wat klauteren om voorbij die plek te komen.

We gaan nog even verder naar Muddy River, maar de weg wordt steeds slechter en hoewel de auto er wel tegen kan besluiten we toch om maar niet verder te gaan.
We gaan weer richting het hotel, nog een dik uur rijden. Onderweg zien we nog een tiental springbokken. Een prachtig gezicht. Er is er een bij met 3 jongen.

Tegen kwart voor acht zijn we terug in Green River en zoeken een tentje om wat te eten. Na het eten nog even zitten en dan op tijd op bed. We zijn moe na weer zo'n lange dag. We hebben absoluut niet het idee meer dat we pas gisteren zijn aangekomen. We hebben al zoveel gedaan en gezien