Salt Lake City

Maandag 29 juni.
We gaan vandaag naar onze laatste bestemming. Rond acht uur nemen we afscheid van Nate, Elisabeth en Asher, hun zoontje van bijna 1. We hebben het erg gezellig gehad hier.
We moeten zo'n 350 mijl rijden vandaag, maar grotendeels over een snelweg waar je 80 mph mag, dus we kunnen aardig opschieten.
Na zo'n honderd vijftig mijl gaan we naar het dorpje Twin Falls om de Shoshone watervallen te bekijken. Eerst hebben we al een prachtig uitzicht over de Snake River als we de brug bij het stadje overgaan. Vervolgens na zo'n zes mijl komen we bij de watervallen. De water doorstroom is al aardig laag, maar het is nog steeds een mooi gezicht, de moeite waard.

We gaan weer verder, naar de snelweg en komen uiteindelijk om zo'n kwart voor vier bij ons hotel in Salt Lake City aan.
Het hotel zit tegen het centrum aan en 1.2 mijl van de tempel van de mormonen, dus we gaan meteen maar aan de wandel. Het is wel erg warm, maar we komen er.
We gaan eerst naar het Zuidelijke bezoekerscentrum, waar we een overzicht krijgen van wat er allemaal te doen is.

Vervolgens bekijken we dé Tempel. Die mogen we alleen van buiten bekijken. Alleen de gelovigen mogen naar binnen en dan alleen met een aanbeveling van de Bisschop. De man die het ons allemaal uitlegt, is al 30 jaar toegelaten.
De tabernakel is de plek waar we wel mogen komen. De mensen die je verwelkomen zijn allemaal uiterst vriendelijk. Het zijn meest meisjes en vrouwen en een enkele man.
Het werk dat ze doen is vaak een missionaire taak. Iedere jongere vervult Anderhalf jaar een missionaire taak, waarbij de jongens vaak worden uitgezonden voor zendingswerk en de meisjes werk als voorlichter kunnen doen.
In de tabernakel wordt even gedemonstreerd hoe goed de akoestiek is.

In de assembly hal, die lijkt op een kerk en ook al uit de 19e eeuw stamt hebben we een leuk gesprek met twee zusters, zoals ze genoemd worden, een uit de Filipijnen en een uit Peru. Ze blijken behoorlijk wat af te weten van het geloof. Voor hen is de Bijbel ook helemaal waar maar daarnaast hebben ze het boek van Mormon. Jezus is weergekomen, speciaal voor het continent waar Amerika in ligt. Ze doen dus niets van de Bijbel af, maar voegen er van alles aan toe.
Er zijn dan ook nog steeds levende profeten. Jezus is verschenen aan een achtjarige jongen, die de opdracht kreeg het boek van Mormon te vertalen, Joseph Smith.
Trudy gaat nog even met de zusters op de foto en dan gaan we weer verder. 

We gaan naar het Noordelijke bezoekerscentrum, waar allerlei verhalen uit de tijd van Jezus zijn afgebeeld en uitgebeeld. Ook is er een groot beeld van Jezus, tegen een op het plafond en de muren geschilderd decor van de lucht met hemellichamen.

Als laatste bekijken we het conferentiecentrum, waar we een persoonlijke rondleiding krijgen.
Het belangrijkste is de grote zaal. Hier kunnen 21.000 mensen in. Zeer indrukwekkend, wat een zaal. 
We worden langs alle verdiepingen geloodst en krijgen zo zo'n beetje de hele geschiedenis te horen van het ontstaan van het Mormonisme, aan de hand van allerlei schilderijen.
Op zich een interessant verhaal, al wordt het niet duidelijk waarom je die poespas naast de Bijbel allemaal nodig bent. De mensen die het vertellen zijn echter allemaal erg toegewijd. Overal hangen foto's van de zittende 12 apostelen en degenen die al zijn overleden. Ook zijn er borstbeelden van de profeten.

Als laatste komen we op het dak, waarvandaan een waterval naar beneden stroomt. Er is een hele daktuin aanwezig en een grote plaat op een muur waar de volken van alle windstreken, waar het Woord moet worden gebracht, op staan afgebeeld. 
Vanaf het dak heb je een mooi uitzicht over de stad.

Na afloop gaan we terug richting ons hotel. De warmte is behoorlijk slopend. We gaan eerst nog even ergens eten en dan terug naar het hotel. Wat opvalt is het grote aantal bedelaars dat hier rondloopt. Onvoorstelbaar in zo'n stad. Wat nalezen leert trouwens dat er erg veel professionele bedelaars tussen zitten, die er een goed inkomen aan over houden.

Dinsdag 30 juni.
Vandaag gaan we eerst naar Antelope Island, een eiland in het Salt Lake. Op het eiland wonen veel dieren. Je gaat er heen over een dijk. Niet op alle plaatsen stroomt er op dit moment water rond het eiland, voor een deel is het drooggevallen, door de lage waterstand. Het Salt Lake wordt gevoed door vier rivieren, maar heeft geen uitgang, alleen door verdamping en ander gebruik verdwijnt er water uit het meer.
Eerst de dijk over, dan zien we al allerlei watervogels. Het is wel een kunst om onopgemerkt de auto uit te komen, want die is bedekt met vliegjes als je stopt. Voor mensen hebben ze minder aandacht.
We rijden eerst naar een uitzichtspunt. Je kunt daar het beste op het grote pad blijven want er zijn heel veel spinnen, die hele stevige webben maken, met lange draden over de paden. Die breek je echt stuk en neem je mee in de kleren.
Daarna naar het bezoekerscentrum. Hier laten ze ook zien dat het meer ooit veel hoger en dus groter is geweest. In de ijstijd zou heel Salt Lake City in het meer hebben gelegen.

We rijden nu een weg aan de Oostkant van het meer. We zien veel vogels, waaronder een klein uiltje. Ook zien we af en toe een antilope.
Dan zien we een kudde Bisons. Even later komen er twee bisons vlak bij de auto langs. Verderop zien we nog meer groepen.
Er leven in totaal zo'n 500 Bisons op te eiland. Het blijven indrukwekkende beesten, al zijn deze niet zo helemaal echt wild omdat elk jaar de kudden bijeen worden gedreven en er dieren tussen uit worden gehaald om de groep op grootte te houden. Op zich wel begrijpelijk, omdat er hier geen natuurlijke vijanden leven.

We gaan weer terug richting Salt Lake City omdat we nog naar de zoutvlakten ten westen van het meer willen. We zouden eigenlijk wel naar Bonneville willen, maar dat is meer dan 100 mile. In Bonneville is een baan op het zout van 10 mile waar geprobeerd wordt snelheidsrecords in auto's te verbeteren.
We proberen dus eerst op een paar andere plekken bij de zoutvlakten te komen, maar daar zien we alleen maar bergen, dus toch doorgereden naar Bonneville.
En het was zeker de moeite waard. Je staat echt aan de rand van een enorme zoutvlakte, in de zon, zo wit dat je ogen er zeer van gaan doen. En dan de bergen op de achtergrond. Het zout plakt aan je schoenen en voordat je in de auto stapt moet je eerst een plak zout onder je voeten weg halen.
Dus, we moeten toch het hele eind weer terug. Een groot deel van de weg onder het meer langs is kaarsrecht. Toch wel de moeite waard concluderen we.

Tegen kwart over zes zijn we terug in het hotel. Even wat eten bij de Mac en daarna gaan we bij Trudy haar nicht Corrie langs, die in Salt Lake City woont. Het is de zus van Trudie, die we eerder bij Lake Tahoe ontmoet hebben en dus een dochter van tante Kitty.
We hadden wat moeite om in contact te komen, maar het lukte vanmorgen om even met haar te bellen, dus ze weet er van.
We worden hartelijk ontvangen. Het is zo'n 55 jaar geleden dat ze Trudy voor het laatst gezien heeft. We hebben heel wat afgekletst en tegen 10 uur gaan we terug naar het hotel. Het is een beetje dreigend en benauwd en het weerlicht af en toe, maar we hebben geen onweer gehad vannacht.

Woensdag 1 juli.
De laatste dag in Amerika al weer. Koffers pakken. We gaan nog even naar Tempel Square. We wilden nog even naar de 26ste verdieping van de office building om van het uitzicht te genieten, maar helaas is die verdieping gesloten wegen renovatie. We mogen nog wel naar de10e verdieping van het gebouw waarje kunt zoeken naar je familie.
Dat doen we dan maar.

De Mormonen houden heel veel genealogie bij omdat je je kunt laten dopen voor je voorvaderen, als die geen Mormoon geweest zijn, zodat ze toch nog in de hemel kunnen komen. Je kunt dat dus allemaal uit komen zoeken en gaat dan onder begeleiding de archieven door. Eea is allemaal geautomatiseerd.

Nadat we van het beperkte uitzicht genoten hebben, lopen we nog even langs wat andere gebouwen, gaan even lekker ergens zitten in het luxe aandoende stadscentrum en gaan nog even bij de Applestore langs en dan gaan we richting het vliegveld, waar we voor 1 uur de auto teruggebracht moeten hebben.

Het verloopt allemaal lekker vlot, ook het inchecken. Bij de douane kunnen we door de snelle lijn omdat we een boardingpas op onze telefoon hebben, die TSA gecheckt is. Dus nu, om twee uur,wachten tot we gaan vliegen om 10 voor vijf