Hoe koud het was en hoe mooi: Canyonlands

Zaterdag 6 juni.

Ook vandaag weer om kwart over zes er uitgegaan en om een uur of negen op stap. We gaan weer richting Moab maar nu naar Canyonlands. Het is nog fris en dat zal het de hele dag blijven. Niet meer dan 14-15 graden, met soms een erg harde wind, maar soms ook wel de zon. En mooie wolkenluchten. Een heel verschil met donderdag toen het over de dertig graden was.
Meteen toen we het park ingingen zijn we een onverharde weg ingereden, die alleen bestemd was voor 4WD. We kwamen vlak bij de rand van de Canyon uit en liepen even naar de rand. Een enorme Canyon strekte zich voor ons uit met een enorme diepte. Heel indrukwekkend. We zagen ook dat de weg ons helemaal tot de bodem van de Canyon zou brengen. Dat was niet de bedoeling, dus toch maar weer naar de verharde weg.

Voordat we bij de auto terug waren liepen we nog even lekker door de rode modder. De schoenen lekker ondergesmeerd. Dat is dan een nadeel van de vele regen die gevallen is de laatste dagen. We zijn in het Island in de Sky gedeelte van Canyonlands, dit is het meest toegankelijke deel.

We kijken eerst bij de Neck, weer een indrukwekkende diepte. Qua schoonheid en indrukwekkendheid kan dit gebied wat ons betreft zich meten met de Grand Canyon. Dan naar Mesa Arch, opnieuw een natuurlijke overspanning, direct aan de rand van de Canyon. Het lijkt alsof de Arch met nog maar een klein stukje vastzit aan de rand. De Canyon achter de mesa is ook fantastisch.

We hebben de auto geparkeerd bij Grand View Point Overlook en hebben daar eerst gegeten. Daarna een lange wandeling gemaakt bij de rand van de kloof langs, genietend van de uitzichten. We wilden helemaal tot de punt lopen, daar waar de kloof van de Green River en de Colorado River bij elkaar komen. Een flinke wandeling en een race tegen de klok want we zagen een flinke bui aankomen en hoopten dat we een schuilplek zouden kunnen vinden. We bereikten het verste en hoogste punt en toen bereikte de regen dat punt ook. Gelukkig vond Harmannus een overhangende rots waar we precies met z'n vieren onder pasten. Het uitzicht was er fantastisch. Gewacht tot de bui over was en toen begon de zo'n weer te schijnen. Flink de pas er in en we waren ruim voor de volgende bui weer terug bij de auto.

Via verschillende plekken met mooie uitzichtpunten naar Upheavel Dome gereden. Hier moesten we weer een behoorlijke wandeling maken, terwijl er donkere wolken aankwamen, waarin ook onweer zat. De bui en de onweer was nog een flink end weg dus we besloten het er op te wagen. Het was de moeite waard. We moesten flink naar boven klimmen. Boven kwamen we bij de rand van een krater aan, met op de bodem allerlei prachtige kleuren, geel groen en rood, vulkanische kleuren. Het is niet echt bekend hoe de krater is ontstaan. De gissingen gaan uiteen van een meteoor inslag met allerlei chemische reacties tot gevolg, tot een langzaam werkende zout bron.
Het was in elk geval een indrukwekkend gezicht.

Toen we boven waren begon het zachtjes te regenen, dus maar vlot weer afgedaald. We haalden redelijk droog de auto. Vanaf dat moment begon het harder te regenen. Het was inmiddels half vijf geweest, we waren aan het eind van de Tour, dus we zijn teruggereden naar de hoofdweg en nog even naar Moab gereden, Een echte toeristenstad met heel veel hotels. We zijn wel blij met ons plekje in Green River in plaats van in dit drukke oord. We doen nog even wat boodschappen en rijden dan terug naar Green River, waar we tegen zeven uur aankomen.