Van Las Vegas naar Visalia

23 oktober.
Tegen 6 uur staat Johan met de auto voor de deur en vertrekken we naar het station. We hebben een rechtstreekse trein naar Schiphol. Dat is wel lekker, zo vroeg in de morgen. We arriveren daar om half acht en hebben om 8 uur alle formaliteiten achter de rug en gaan voor een lekker stoel naar de Holland lounge. Om negen uur zoeken we de gate op, maar daar blijkt dat het vliegtuig een half uur vertraging heeft. Nadat eerst is omgeroepen dat de vertraging wordt ingelopen en dat we toch op tijd kunnen vertrekken, wordt het uiteindelijk toch een uur later dat we vertrekken. Tussen door werd nog aangekondigd dat er een probleem was met de omroepinstallatie in het vliegtuig en dat we niet konden vertrekken als dat niet verholpen was. Na twee minuten was het gelukkig verholpen. Het eerste deel van de reis verliep rustig en na meer dan 8 uur vliegen landden we op Detroit.
Erg spannend of we de overstap op tijd zouden kunnen halen, we hadden minder dan 1 ½ uur. De meneer van de paspoorten was erg vriendelijk en kletste heel wat af. Vervolgens naar de bagageclaim, waar de koffers al op de band draaiden. Nog een check op het ingevulde formulier, de koffers weer afgeven en daarna weer door de security check en 20 minuten voor vertrektijd waren we al bij de gate. In Detroit was het nog bewolkt, maar halverwege werd het heel helder en zagen we eerst in de woestijngebieden, de mooie grote cirkels van de bevloeiing en even later passeerden we verschillende bergrijen met sneeuw op de toppen. Vervolgens zagen we het gebied van de Grand Canyon met prachtig mooie kleuren in de al aardig laag staande zon. Vlak voor Las Vegas vlogen we bij het meer langs, dat gevormd is vanwege de Hooverdam. Ook hier prachtige kleuren. Dit was al een aardig voorproefje.
Bij aankomst moesten we een heel eind lopen en een stuk met de tram maar toe we uiteindelijk bij de band waren, draaiden onze koffers er al. Met de bus naar de huurauto. Nadat de poging om ons een duurdere grotere (nee niet voor dezelfde prijs) auto aan te smeren mislukte, vertrokken we in een Jeep Compass, een mooie SUV. We zijn direct naar het hotel iets onder Las Vegas, in Jean gereden, het Golden Strike Hotel en Casino en inderdaad, zoals overal hier, een wereld van gok kasten. Bij het openmaken van de koffers zit er in die van mij een berichtje dat de douane hem open gemaakt heeft voor een controle. Ik moet zeggen dat ze dat heel netjes gedaan hebben. Als er geen briefje in had gelegen, zou ik het niet gemerkt hebben. Toch wel handig dat ze een sleutel van het (speciale) slot van mijn koffer hebben. Nog even wat gegeten en tegen negen uur waren we zover en ook aardig kapot om naar bed te gaan.

Donderdag 24 oktober
Om half een (Amerikaanse tijd) zijn we voor het eerst wakker. Voordat we weer slapen, gaat Harmannus zijn telefoon af. Toch maar even uitzetten. Na een lange nacht (vaak wakker worden en niet direct weer kunnen slapen) worden we om half zeven wakker. Het is inmiddels net zo’n beetje licht. We gaan eerst even lekker zwemmen en dan vertrekken we om kwart over acht. We rijden eerst naar een Ghost town Goodsprings. Ghost towns zijn kleine stadjes die zijn verlaten nadat ze eerst groter zijn geworden doordat er zilver of goud is gevonden. Hier was inderdaad sprake van wat verlaten en vervallen gebouwtjes, maar er woonden toch al weer (of nog) behoorlijk wat mensen. Dus verder op weg naar Visalia. Onderweg zien we nog een bijzondere manier om stroom op te wekken. Er is een groot aantal spiegels gericht op een punt waar water wordt verhit tot stoom waardoor stroom wordt opgewekt.

Eerst rijden we door een gebied met af en toe hele kale bergen. Als we in de buurt van Barstow zijn gaan we eerst nog even naar een andere Ghost town, Calico. Deze is wat meer op toerisme gericht, een soort openlucht museum. Het betreft een oud stadje bij een zilvermijn. Het geeft wel een aardig beeld van het leven in zo’n stadje, er staan nog aardig wat originele of gerestaureerde gebouwen. Ook zijn er nog woningen te zien, of eigenlijk hele kleine hokjes tegen de rotsen aan gebouwd. Men was de plek al aan het voorbereiden voor Halloween, een aardige plaats, zo’n spookstad. Toen we terugreden naar de snelweg zagen we een emplacement met een aantal treinen. Die hebben we nog even bewonderd. We hebben er ook verschillende zien rijden vandaag. Heel indrukwekkend, die hele lange vrachttreinen, met een dubbele lading containers erop, soms door wel vier locs voortgetrokken.

Nog even bij een triftshop, een tweede handswinkel. binnen gelopen. Daarbij vergeleken zijn onze kringloopwinkels over het algemeen een stuk netter.
Doorgereden via Barslow en Bakersfield, hier even wat inkopen gedaan. Op een gegeven moment verandert het landschap ineens van kale bergen en grote stukken woestijn met kleine struikjes. in bergen met allemaal kleine bomen er op en hier en daar rotsblokken.

Daarna volgt een gebied met glooiende bergen en allemaal grasland erop. Hoewel, gras is het eigenlijk niet meer te noemen. Het is allemaal heel erg dood. Daarna volgen de wijnvelden en boomgaarden en op een gegeven moment steeds meer afgewisseld met grote boerderijen met koeien. Grasland is er nauwelijks te zien. Genietend van een mooie ondergaande zon, komen we uiteindelijk na zo’n 350 mijl te hebben gereden, om half zeven in Visalia aan. We rijden naar ons hotel en installeren ons. We zullen hier vier nachten blijven. Vrijdag is de trouwerij, zaterdag zijn we uitgenodigd ’s morgens om half elf bij Helia’s ouders en ’s zondags gaan we mee naar de kerk en zijn dan daarna uitgenodigd met de hele familie en alle andere genodigden bij een Oom en Tante van Helia, waar we ook eerder (in 2010) the 4th of July gevierd hebben. Een heel programma dus.

’s Avonds zijn we nog even een cadeau voor Helia gaan kopen en hebben daarna gegeten. Nog even wat lezen, aan de blog werken en daarna maar weer op bed.