Opnieuw mooie kleuren en indrukwekkende rotsen
Door: Piet van der Krieke
Blijf op de hoogte en volg Piet
05 November 2013 | Verenigde Staten, Page
Dinsdag 5 november
We blijven vandaag dichtbij. Rondom Page gaan we een aantal dingen bezoeken en tegen negen uur gaan we weg. Eerst naar de Lower Antelope Canyon, waar een enthousiaste gids al klaar staat om ons met een groepje van 10 mee te nemen de Canyon. Toen we stonden te wachten tot we allemaal klaar waren om te gaan had ik Harmannus al gezegd dat we door een smalle spleet naar binnen zouden gaan. Hij wou het niet geloven, maar het gebeurde toch. De spleet was zo smal dat lang niet iedereen er door zou kunnen en daarna daalden we af met een trap naar beneden, in een wondere wereld. Een hele smalle kloof, op sommige plaatsen maar een meter breed, op andere plekken weer iets breder.
Je ziet niet op alle plekken de blauwe lucht omdat soms de linker en de rechtermuur bijna in elkaar overlopen. De kloof is ontstaan doordat water uit de rivier door de nauwe spleten is geperst en zich zo een weg heeft uitgeslepen in het landschap, die steeds dieper werd. Doordat het water kolkt, zijn allemaal mooi gedraaide vormen ontstaan. De wind heeft de zaak verder geslepen. Op plaatsen waar de zon in de kloof dringt, ontstaan allemaal mooie kleuren van rood, naar paars en oranje. De gids heeft ook haar camera bij zich en is ook enthousiast aan het fotograferen en vertelt dat ze elke keur weer nieuwe dingen ziet en iets wat nu mooi is kan enkele ogenblikken later weer lelijk zijn en andersom. Om een mooi effect van de zon te krijgen gooit ze wat zand omhoog. Hierdoor wordt de zonnestraal heel mooi zichtbaar. We lopen zo ongeveer een uur door de kloof en aan het eind gaan we weer met een trap omhoog en lopen we buitenom weer terug. Va bovenaf is de kloof nauwelijks te zien.
In 1997 zijn een aantal toeristen omgekomen toen er plotseling als gevolg van een regenbui (veel verderop) water de kloof in stroomde. Ze konden er niet snel genoeg uitkomen. Daarna is de Canyon een tijd dicht geweest. Inmiddels zijn er veiligheidsmaatregelen getroffen en kunnen touwladders naar beneden worden gegooid. Het kan gebeuren dat in de maand juli de kloof vanwege regenval een aantal dagen dicht is.
We gaan verder naar het meer (Lake Powell) en genieten van het prachtige weer. Waar het gisteren slechts vijf graden was en bewolkt, is het nu helemaal zonnig en zo’n 13 graden, maar in het zonnetje is het af en toe heel erg warm, afhankelijk van of je een beetje uit de wind loopt. We zitten een poosje aan het water en genieten van de omgeving.
Vervolgens gaan we naar de Horse shoe bend, een kronkel in de Coloradorivier, in de vorm van een hoefijzer. Een heel bijzondere plek. Je zet de auto neer en wandelt dan eerst een soort hoge duin over en ziet de rotsen al liggen in de verte waar de Coloradorivier stroomt. We wandelen verder en pas al e vlak bij de rand bent van de rotsen, zie je in de diepte de rivier stromen, inderdaad kronkelend in de vorm van een hoefijzer. Een heel indrukwekkend gezicht. De rotswand waar je staat, gaat loodrecht naar beneden en er zijn zelfs overstekende stukken, waarvoor wordt gewaarschuwd om daar niet op te gaan staan, in verband met het risico op afbreken.
We gaan hierna terug naar ons appartement en skypen even met Gerard. We eten daar lekker in het zonnetje op het terrasje van ons appartement. We vervolgen onze tocht door richting de dam te rijden, maar gaan eerst nog op zoek naar de hangende tuinen. Het is een hele wandeling en inderdaad zien we ana het eind een rotswand, onder een soort overkapping. Aan de wand hangen allemaal varens. Niet heel spectaculair, maar wel een hele mooie wandeling er naar toe.
We bekijken de brug en de dam, die er voor heeft gezorgd dat Lake Powell ontstond Daarna rijden we nog een stukje en bekijken vanaf verschillende uitzichtspunten een (klein) deel van het meer. Het meer is 189 mijl lang en heeft een kustlijn die groter is dan de hele westkust lijn van Amerika. We maken nog een strandwandeling op een plek waar een zandstrand is, in plaats van een rotskust. We kopen een kop koffie en gaan naar een uitzichtpunt om de zonsondergang te bekijken. Het is inmiddels een flink stuk kouder geworden (vijf graden)
Daarna nog even wat boodschappen doen en pizza’s halen bij de pizzahut en ook deze dag is al weer bijna om.
We blijven vandaag dichtbij. Rondom Page gaan we een aantal dingen bezoeken en tegen negen uur gaan we weg. Eerst naar de Lower Antelope Canyon, waar een enthousiaste gids al klaar staat om ons met een groepje van 10 mee te nemen de Canyon. Toen we stonden te wachten tot we allemaal klaar waren om te gaan had ik Harmannus al gezegd dat we door een smalle spleet naar binnen zouden gaan. Hij wou het niet geloven, maar het gebeurde toch. De spleet was zo smal dat lang niet iedereen er door zou kunnen en daarna daalden we af met een trap naar beneden, in een wondere wereld. Een hele smalle kloof, op sommige plaatsen maar een meter breed, op andere plekken weer iets breder.
Je ziet niet op alle plekken de blauwe lucht omdat soms de linker en de rechtermuur bijna in elkaar overlopen. De kloof is ontstaan doordat water uit de rivier door de nauwe spleten is geperst en zich zo een weg heeft uitgeslepen in het landschap, die steeds dieper werd. Doordat het water kolkt, zijn allemaal mooi gedraaide vormen ontstaan. De wind heeft de zaak verder geslepen. Op plaatsen waar de zon in de kloof dringt, ontstaan allemaal mooie kleuren van rood, naar paars en oranje. De gids heeft ook haar camera bij zich en is ook enthousiast aan het fotograferen en vertelt dat ze elke keur weer nieuwe dingen ziet en iets wat nu mooi is kan enkele ogenblikken later weer lelijk zijn en andersom. Om een mooi effect van de zon te krijgen gooit ze wat zand omhoog. Hierdoor wordt de zonnestraal heel mooi zichtbaar. We lopen zo ongeveer een uur door de kloof en aan het eind gaan we weer met een trap omhoog en lopen we buitenom weer terug. Va bovenaf is de kloof nauwelijks te zien.
In 1997 zijn een aantal toeristen omgekomen toen er plotseling als gevolg van een regenbui (veel verderop) water de kloof in stroomde. Ze konden er niet snel genoeg uitkomen. Daarna is de Canyon een tijd dicht geweest. Inmiddels zijn er veiligheidsmaatregelen getroffen en kunnen touwladders naar beneden worden gegooid. Het kan gebeuren dat in de maand juli de kloof vanwege regenval een aantal dagen dicht is.
We gaan verder naar het meer (Lake Powell) en genieten van het prachtige weer. Waar het gisteren slechts vijf graden was en bewolkt, is het nu helemaal zonnig en zo’n 13 graden, maar in het zonnetje is het af en toe heel erg warm, afhankelijk van of je een beetje uit de wind loopt. We zitten een poosje aan het water en genieten van de omgeving.
Vervolgens gaan we naar de Horse shoe bend, een kronkel in de Coloradorivier, in de vorm van een hoefijzer. Een heel bijzondere plek. Je zet de auto neer en wandelt dan eerst een soort hoge duin over en ziet de rotsen al liggen in de verte waar de Coloradorivier stroomt. We wandelen verder en pas al e vlak bij de rand bent van de rotsen, zie je in de diepte de rivier stromen, inderdaad kronkelend in de vorm van een hoefijzer. Een heel indrukwekkend gezicht. De rotswand waar je staat, gaat loodrecht naar beneden en er zijn zelfs overstekende stukken, waarvoor wordt gewaarschuwd om daar niet op te gaan staan, in verband met het risico op afbreken.
We gaan hierna terug naar ons appartement en skypen even met Gerard. We eten daar lekker in het zonnetje op het terrasje van ons appartement. We vervolgen onze tocht door richting de dam te rijden, maar gaan eerst nog op zoek naar de hangende tuinen. Het is een hele wandeling en inderdaad zien we ana het eind een rotswand, onder een soort overkapping. Aan de wand hangen allemaal varens. Niet heel spectaculair, maar wel een hele mooie wandeling er naar toe.
We bekijken de brug en de dam, die er voor heeft gezorgd dat Lake Powell ontstond Daarna rijden we nog een stukje en bekijken vanaf verschillende uitzichtspunten een (klein) deel van het meer. Het meer is 189 mijl lang en heeft een kustlijn die groter is dan de hele westkust lijn van Amerika. We maken nog een strandwandeling op een plek waar een zandstrand is, in plaats van een rotskust. We kopen een kop koffie en gaan naar een uitzichtpunt om de zonsondergang te bekijken. Het is inmiddels een flink stuk kouder geworden (vijf graden)
Daarna nog even wat boodschappen doen en pizza’s halen bij de pizzahut en ook deze dag is al weer bijna om.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
