Van Morro Bay to Escondido (San Diego) en the Zoo

Dinsdag 29 oktober

Weer vroeg op vandaag en om kwart over acht rijden we weg. Het ontbijt is hier iets royaler. We kunnen ook nog een muffin pakken en zelfs nog wat jus d’orange. We gaan verder langs de highway 101. We rijden soms langs de kust en soms langs de bergen. De zon breekt al snel door, maar soms rijden we door de mist die aan het optrekken is. We genieten ook deze keer van de prachtige vergezichten. Tijdens een korte stop aan de kust komt een hele groep pelikanen langs vliegen. We stoppen in Santa Barbara en maken eerst een korte tour door de stad en gaan dan richting het strand. We lopen langs de kust en gaan naar de pier, waarop een aantal restaurants zijn gebouwd. Van hieruit hebben we ook een
prachtig uitzicht op de stad.

Na een uurtje gaan we verder richting Los Angeles. Het verkeer wordt steeds drukker, naarmate we dichter bij de stad komen. Op een gegeven moment staan we stil, in zes rijen dik. De andere rijen rijden al snel weer, maar die van ons blijft staan. Blijkt een aantal auto’s voor ons, iemand met pech te staan. Op de vijfde rij van rechts, zonder vluchtstrook. En iedereen gaat er vervolgens langs. De man is aan het bellen. Een gevaarlijke situatie.
We gaan verder en gebruiken deels de carpoolstrook, dat mag als je met twee personen of meer in de auto zit. In de meeste auto’s zit maar een persoon.

We komen bij de Christ Cathedral, een enorme kerk, die na de problemen met ds. Schuller, bekend van Hour of Power, voor 50 miljoen gekocht is door de Rooms Katholieke kerk. We parkeren de auto en gaan de kerk binnen. We worden hartelijk welkom geheten door een meneer en krijgen een persoonlijke rondleiding. Hij vertelt dat we geluk hebben. Het gebouw gaat namelijk aan het eind van de week dicht voor misschien wel twee jaar. Alles wat erin staat gaat er uit en misschien worden zelfs de balkons wel gesloopt. Het orgel wordt uit elkaar gehaald en gaat naar Italie om daar gerestaureerd te worden. Een deel ervan werkt niet meer vanwege de grote temperatuurverschillen. Ook de rest van de inboedel, zoals de stoelen (veel meer staat er ook niet in) zijn ook echt wel aan vervanging toe. Er zal ook airconditioning ingemaakt worden. Ze zijn nog bezig met de selectie van architecten, die plannen maken voor de verbouwing. Er is een groep voor de kathedraal en een groep voor het buitenterrein.

Er zal waarschijnlijk ook ergens een grote deur in komen, zoals dat hoort in een Kathedraal. De deuren die er nu in zitten lijken meer op winkeldeuren. Het zijn inderdaad kleine lage deuren. Al met al zal de verbouwing wel heel wat geld gaan kosten.

Na de kerk gaan we naar een ander gebouw waar de wanden zijn met glazen naamplaten voor alle mensen, die zijn gestorven in de tweede wereldoorlog en waarvoor die plaatjes zijn gekocht door familieleden. Oom Kor en tante Kitty hebben het ook gedaan voor hun ouders, Opa en Oma IJszenga en voor een oom en tante van Trudy. We vinden wel twee naamplaatjes van de Oom en Tante, maar niet die van Opa en Oma. De plaatjes zijn erg moeilijk te lezen en er zijn heel veel.

We lopen nog wat over het terrein en bewonderen de mooie beelden van Job, van de goede herder, van Jozef en Maria en anderen en natuurlijk het gebouw zelf. Het is echt een gebouw dat schittert in de zon, maar heeft wel erg veel geld gekost.

Tegen half vier gaan we verder. We hebben een voorspoedige reis en komen tegen vijf uur bij de familie Bons aan. We worden hier hartelijk ontvangen, het is een goed weerzien met de ouders, na drie jaar en met Melissa, die we in juli nog in Nederland hadden gezien. Ook Steve komt en Danielle met Antony en even later komt ook Kelcee. Jake en Ryan waren er al. Voor het eten gaan we nog even het terrein over en kijken bij de wijnvaten. Melissa’s vader helpt mensen met een wijngaard, hun wijngaard te managen en helpt sommige mensen ook wijn te maken. We kijken even in de kassen, die worden verhuurd voor het kweken van planten. Na het eten gaan we even op zoek naar Coyotes, die over de wijngaard lopen en lopen te huilen. We zien er twee in het licht van de zaklantaarn.

Na het koffiedrinken gaan Melissa’s vader, Harmannus, Ryan en Piet in de Jacuzzi, die buiten staat. Het is heerlijk met een temperatuur van 38 graden, bruisen we lekker, onder een perfecte sterrenhemel. Een lange maar mooie dag.

Woensdag 30 oktober
Een dag in San Diego. ‘We hebben vannacht bij Melissa’s ouders geslapen.

Vanmorgen om een uur of 9 komen Steven en Melissa weer en ook Kelcee is van de partij. We gaan naar de Zoo van San Diego, een van de mooiste dierentuinen van Amerika. Het is druk onderweg, maar we kunnen van de carpoolstrook gebruik maken. Op een deel van het traject zijn er vijf gewone rijstroken en twee carpoolstroken aan elke kant, dus in totaal 14 rijbanen. Er zit een flexibele afscheiding tussen de carpoolstroken van beide kanten. Er is een speciale vrachtwagen, die in staat is de afscheiding een baan te verschuiven, afhankelijk van de drukte. We gaan de dierentuin in en gaan eerst met de kabelbaan, verder naar binnen.
Zo brengen we de morgen door en gaan tussen de middag er even weer uit om de lunch te gebruiken, die we hebben meegenomen. Daarna weer naar binnen. We hebben ongeveer alles gezien. Er zijn hele mooie vogelruimtes waar je tussen de vogels doorloopt. Ook zijn er wandelroutes op verschillende niveaus zodat je ene goed zicht hebt op de dieren. Erg mooi is ook de plantengroei. Hier en daar heb je echt het idee dat je in een tropisch oerwoud loopt. Bijzonder zijn de Hippo’s (de Nijlpaarden), die je kunt zien van achter een glazen wand. Een van de nijpaarden loopt steeds langs het glas. Ook de IJsberen zijn op die manier te zien. Hoogtepunt zijn toch wel de panda’s, een mannetje en een vrouwtje met een kleine panda. De dierentuin van San Diego is een van de weinige dierentuinen die pandaberen heeft. De baby is de zesde baby van de panda. Ook dat is heel bijzonder. Op het laatst gaan we met de roltrap een stuk naar boven en met de kabelbaan weer naar beneden. Het mooie vandaag was dat vanwege het relatief koele weer (met toch de hele dag zon) de dieren behoorlijk actief waren.

Tegen half vijf gaan we terug naar huis door het drukke verkeer.
Daarna gaan we met Steve en Melissa nog naar de twee heuvels, van waaraf je een prachtig uitzicht hebt op de ondergaande zon en waar je 360 graden rond kunt kijken. Erg mooi om te zien. We gaan vervolgens nog even met hen mee naar hun appartement. Een mooi appartement, met een al bijna ingerichte babykamer. Een aantal buren in de straat hebben hun tuin al versoerd in verband met Halloween moren. Je ziet het ook op andere plaatsen, de versieringen met dikke spinnewebben, spinnen, heksen enz,

Na het eten drinken we koffie en gaan nog even naar een frozen yoghurt tent om wat lekkers te halen. Daarna nemen we afscheid van Steve en Melissa.